Wigilia św. Andrzeja, czyli popularne andrzejki od dawien dawna są tradycyjnym wieczorem wróżb. Tego dnia dziewczęta próbowały dowiedzieć się czegoś o swojej przyszłości. Andrzejkowe wróżby łączą się z wierzeniami, według których w tym okresie z zaświatów przybywają na ziemię duchy. Możemy, więc za pośrednictwem wróżb zapytać je, co nas czeka w najbliższym czasie.
 
Przyszłość małżeńską w dawnych czasach odgadywano z ołowiu i cyny, choć to już znacznie bardziej pracochłonne zajęcie niż roztopienie świecy. Pomysłowość dziewcząt podsuwała więc proste rozwiązania. Aby we śnie zobaczyć przyszłego męża należy pościć, nie pić nawet kropli wody, na kolację zjeść słonego śledzia, a we śnie pojawi się młodzieniec, który poda upragnioną szklankę wody. Proste? Chyba jednak nie na obecne czasy.

Inny andrzejkowy zwyczaj mówi o nadgryzionym jabłku wkładanym pod poduszkę, którego to, według przesądu, będzie chciał skosztować wybraniec. Jeśli nie przyjdzie osobiście, to na pewno we śnie. Wróżb z jabłkiem w roli głównej jest kilka, choćby ta o skórce, którą należy obierać jak najdłużej, aż spadnie na ziemię układając się w inicjał imienia przyszłego męża.

W andrzejkowy wieczór przyda się także talerzyk, pod który chowa się różne przedmioty – pieniądz, chleb (okruszek), kwiatek, różaniec, czepek. Przedmioty te symbolizują odpowiednio: pieniądz - bogactwo, chleb – głód i biedę, kwiatek – staropanieństwo, różaniec – wstąpienie do klasztoru, czepek – zamążpójście.

Andrzejki to oprócz wróżb także wieczory taneczne, okazja do spotkań ze znajomymi, niekoniecznie tej samej płci.