Z nadzieją na wieczne życie

Udostępnij artykuł na Facebooku

Czym powinny być Święta Wielkanocne dla katolika, jak powinniśmy się do nich przygotowywać, wyjaśnia Ks. Jan Karbowski.

Wymyte okna, wytrzepane dywany, lśniące podłogi to oznaka, że nadchodzą święta. W niedzielę obchodzić będziemy najważniejsze w kalendarzu chrześcijańskim święto – Wielkanoc.

Dzień upamiętniający śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa poprzedza Wielki Tydzień, czyli czas rozpamiętywania ostatnich dni Jezusa Chrystusa. Wielki Tydzień rozpoczyna Niedziela Palmowa, a kończą nieszpory Wielkiej Niedzieli.

Ks. Jan Karbowski - proboszcz parafii parafii pw. Św. Jana Chrziciela. Rozmowa z archiwum Piszanina.
Fot. Krzysztof Szyszkowski

Potrzebujesz Flash Playera by zobaczyć zawartość.

W tradycji katolickiej w Wielką Środę gasi się świece na ołtarzu, kościół staje się domem żałoby. W Wielki Czwartek milkną dzwony, które zastępuje klekotanie kołatek.

Najważniejszym okresem roku liturgicznego i Wielkiego Tygodnia jest Triduum Paschalne (z łac. triduum - Święte Trzy Dni). Obejmuje ono czas od wieczornej mszy w Wielki Czwartek i trwa do nieszporów w Niedzielę Zmartwychwstania.

Święta, oprócz swojego duchowego wymiaru, nierozerwalnie kojarzą nam się z żółciutkimi kurczaczkami, kaczuszkami, królikiem i barankiem oraz malowanymi jajkami. To również jedna z najbardziej przepełnionych ludowymi zwyczajami dni – dzielenie się jajkiem, śniadanie wielkanocne, śmigus-dyngus.

Zgodnie ze staropolską tradycją na stołach dominuje przepych – monstrualnych rozmiarów szynki, wielkanocne baby, mazurki, żur, barszcz, ćwikła i chrzan.

Oby dodatki te nie przyćmiły magii Świąt, byśmy cieszyli się nie tylko na widok pięknie wykonanych pisanek, czy smakowitych wędlin lecz przede wszystkim nadzieją, którą dał nam Zbawiciel – nadzieją na życie wieczne.

Opinie i komentarze