450 kilometrów wędrówki, najczęściej w słońcu - taka modlitewna przygoda zdarza się raz w roku. Gotowych przeżyć kilkanaście dni we wspólnocie nie brakuje. Często bywa trudno, zmęczenie, otarcia i upał nie ułatwiają, ale liczy się cel - spotkanie z Matką Bożą.

Wspólna modlitwa, śpiew, rozmowy z pielgrzymami - to nas połączyło - mówią uczestnicy - nie było chwili byśmy wątpili w sens tej wędrówki. A dziś... dziś jest wspaniale. Było warto!

Ujrzeć obraz Najświętszej Panny Maryi to chwila na którą czekaliśmy tak długo.Dziś spędzimy ten czas w wyjątkowej radości.

29 lipca pielgrzymi opuścili Pisz. Każdego dnia przemierzali około 30 kilometrów. Korzystali z gościnności rodaków.

Nawet nie zdawałem sobie sprawy jaki smak ma chleb. Sam chleb, bez niczego. Wierzcie, popity jedynie wodą doskonale syci. Wiem, to przywołuje biblijne konotacje, ale tak właśnie zapamiętam tę pielgrzymkę - smak chleba i śpiew dla Maryi.

Pielgrzymka  to ponad wszystko akt religijny o charakterze pokutnym. To rekolekcje w drodze, które cechuje duch modlitwy, miłości chrześcijańskiej, mężne znoszenie trudów.

Ale czasu jest tyle, że nie zabrakło go na młodzieńczy entuzjazm.



Galindia była w tym roku rekordową grupą. Liczyła 172 pielgrzymów w podstawowym składzie. Wraz z osobami, które dołączyły w trakcie, uzbierała się 500-osobowa reprezentacja wiernych. Była to największa z grup diecezji ełckiej. Najmłodszym pielgrzymem była 7-letnia Marysia, najstarszym 68-latka. Wszyscy dzielnie dotrzymywali sobie kroku. Opiekunem grupy pielgrzymów z Pisza był ks. Krzysztof Pachucki, jak mówią pielgrzymi - najlepszy z możliwych kapłanów.

Wchodząc do kaplicy cudownego obrazu na mszę śpiewaliśmy Czarną Madonnę - mówią pielgrzymi - Spotkanie z Panią Jasnogórską zakończymy dziś wieczorem apelem jasnogórskim i drogą krzyżową.