Osoby autystyczne reagują inaczej, bo ich sposób odczuwania jest inny. Autyzm to przypadłość objawiająca się wycofaniem, czyli unikaniem kontaktu ze światem zewnętrznym – z ludźmi i otoczeniem. Uważa się, że jest to schorzenie dotyczące mózgu, mogące mieć podłoże genetyczne. Jednak mimo zidentyfikowania wielu czynników zwiększających ryzyko wystąpienia autyzmu, jego przyczyna nie została dotąd w pełni poznana.

15 lat temu, kiedy zaczynałam pracować z dzieciakami z autyzmem, w terapii miałam ich dwoje w ciągu całego roku. W ubiegłym roku zdarzały się tygodnie, w których diagnozowałam po czworo - mówi psycholog Emilia Wszołek - Praca z nimi to stałe poszukiwanie. To lekcja pokory, cierpliwości, patrzenia znacznie dalej niż tylko tu i teraz, wychodzenia poza własne schematy.

Współcześnie specjaliści mówią nawet o epidemii autyzmu, w kontekście liczby diagnozowanych pacjentów. Statystyki są różne, ale wszystkie zatrważające – 1 dziecko na 150, 1 na 120, a nawet 1 na 88 urodzonych to dzieci, u których diagnozuje się zaburzenia ze spektrum autyzmu.

Kiedyś myślałam, że to ja wiem co dla nich najlepsze, ale szybko nauczyły mnie, że mogę jedynie podążać za nimi, towarzyszyć im, co jakiś czas zapukać i czekać na to, żebym miała zaszczyt być zaproszoną - kontynuuje Emila Wszołek - Oczywiście, że mam w głowie to, co chcę osiągnąć, mam plany, zamierzenia, cele. Bez tego terapia nie byłaby możliwa, ale... Często te plany to tylko ogólny zarys, to tylko wstęp i propozycja, bo to Dzieci- najważniejsi w całym zamieszaniu, najczęściej wyznaczają tory, po których się poruszam.

Zaburzenia rozwoju ze wskazaniem na autyzm są bardzo szybko diagnozowane. Najczęściej rozpoznawanym symptomem jest opóźnienie mowy lub jej brak, a także brak naśladownictwa, rozumienia poleceń, czy zainteresowania zabawą. Każde odmienne zachowanie należy skonsultować ze specjalistą. Wczesna terapia pozwala na lepsze funkcjonowanie w otoczeniu, ułatwia poznawanie świata i lepszy rozwój.