Wielka Sobota. Dzień modlitwy, adoracji i błogosławieństwa

Dziś Wielka Sobota - dzień zadumy i modlitwy. To także tradycja świecenia pokarmów.

Wielka Sobota - ostatni dzień Wielkiego Tygodnia, poprzedzający święto Zmartwychwstania. To dzień spoczynku Jezusa w grobie i adoracji Najświętszego Sakramentu. Obchodzona jest jako dzień błogosławieństwa, gdyż święci się wtedy ogień, wodę i wielkanocne pożywienie.

Wielka Sobota jest dniem ciszy Kościoła po śmierci Zbawiciela. Tego dnia nie sprawuje się Eucharystii. W tym dniu adorujemy Najświętszy Sakrament w Grobie Pańskim. W oczekiwaniu na radość poranka wielkanocnego trwamy w zadumie nad śmiercią Zbawiciela. - mówi ks. Tomasz Masłowski proboszcz parafii Matki Boskiej Gietrzwałdzkiej w Kociołku Szlacheckim.

Wielkosobotnia liturgia zrodziła wiele praktyk ludowych. W dawnych czasach, podobnie jak dziś, święci się pokarmy. Tyle że współczesna ceremonia wygląda inaczej i odbywa się zazwyczaj w kościele, dawniej ksiądz objeżdżał dworki szlacheckie, mieszczańskie domy i chaty bogatszych chłopów, by poświęcić pokarmy przygotowane na wielkanocne świętowanie. Do dziś dnia tradycja ta przetrwała na wsiach. Tam święcenie pokarmów odbywa się w jednym z domów, do którego z koszyczkami przybywają mieszkańcy.

To nie jedyna wielkosobotnia praktyka ludowa. Kolejną z nich jest zabranie z ogniska przed kościołem nadpalonych gałązek tarniny, wierząc, że jest w nich moc poświęconego ognia. Inną - zabieranie z kościoła do domu wodę, którą kropi się domowników, zagrodę i inwentarz. W wierzeniach ludowych woda poświęcona w Wielką Sobotę miała cudowne właściwości. Po powrocie z nabożeństwa pito ją dla ochrony przed bólem żołądka, gardła i głowy. Troszkę wody wlewano do studni, by zabezpieczyć ją przed robakami i zmąceniem, oraz w rogi chałupy dla zabezpieczenia przed piorunami. Poświęcona woda z Wielkiej Soboty służyła przez cały rok do różnych obrzędów - kropiono nią bydło wyganiane po raz pierwszy wiosną na pastwisko, ziarno siewne, pola uprawne itp.

Źródło:MKiDN